Benjamin Sacks - Omgekeerd naar boven
Hoe blijf je jezelf in een wereld waarin van alles van je verlangd wordt door anderen en door jezelf? Waarin we het contact met elkaar verliezen omdat we geen woorden hebben voor wat er in ons omgaat? In een maatschappij waarin we in hokjes worden gestopt of er zelf uit angst in wegkruipen?
Zelf wist ik lange tijd niet hoe ik vorm moest geven aan een brij van sombere emoties en gedachten. Door erover te praten? Er nog meer over te praten? Door ze eindeloos te analyseren? Of gewoon door achter de piano te gaan zitten en het eruit te schreeuwen? Ik koos uiteindelijk voor het laatste. Muziek is de wegwijzer in mijn leven, ik luister naar de meest uiteenlopende stijlen, van Rachmaninoff tot Chet Baker en van Acda tot de Munnik.
Op mijn 22ste verhuisde ik naar een studentenhuis in Amsterdam en ontmoette Daan. Ik werd zijn nieuwe huisgenoot. We bakten eieren in dezelfde koekenpan, dronken koffie, hij een espresso, ik een cappuccino, leerden elkaar steeds beter kennen en werden vrienden. Nu zijn we partners in crime. We beginnen onze sessies vaak door maar wat met elkaar te zitten, te praten, vragen te stellen, te luisteren. Meer niet. Zo ontstaan onze nummers. Zoals die keer dat ik hem vertelde over een gebeurtenis toen ik een jaar of achttien was en het simpelweg even niet meer zag zitten. Ik was verdoofd, opgesloten in mijn gedachten en wilde er niet meer uit komen. Ik ben gaan rijden, heel hard gaan rijden. Over smalle wegen met hoge bomen. Een trek aan het stuur en alles is definitief: de opzet van wat nu het nummer ‘Teruggaan’ is. Het lag er al een tijdje, nog zonder titel, een paar coupletten gevoel. Daan stelde mij vragen die ik al zingend achter de piano beantwoordde. En ineens sloot het aan bij bij een tekst die we al hadden liggen, over rusteloosheid. Soms duurt het maanden voordat het kwartje valt. Maar als het valt, voelt alles compleet. Het verhaal ontstaat en als het dan samensmelt met de melodie, gaat de rest gaat vanzelf.
Het nummer ‘namens Daan.’ zing ik echt namens Daan. Het is zijn verhaal. Over ziek zijn, perspectief verliezen, nieuwe vergezichten zoeken. Een ode aan het leven en aan de liefde van zijn leven, waar ik precies de muziek bij voelde die nodig was voor zijn woorden. Een voorbeeld van hoe tekst en melodie samen iets unieks worden waardoor een nieuw verhaal ontstaat dat ook voor andere mensen weer betekenis kan hebben.
Alle nummers op onze EP zijn ontstaan uit een persoonlijke herinnering of ervaring, maar het grappige van onze o zo persoonlijke nummers is dat we vaak horen dat mensen er juist hun eigen shit en gevoel in herkennen. Ik denk dat we allemaal zoekende twijfelaars zijn. In de nummers proberen wij door middel van woorden en klanken de emotie te beteugelen.
Waar haal je inspiratie uit?
Uit het leven. Er is niks anders. Ik kan onafhankelijk creatieve keuzesmaken en probeer zo op mijn manier bij te dragen aan iemand anders' leven. Ik vind het heel inspirerend wanneer dat lijkt te lukken.
Hoe zou je jezelf omschrijven?
Ik wil als muzikant en maker een oprechte en krachtige brug zijn voor gevoelens naar woorden en klanken. Dat mag groovy zijn, zacht, scherp, doorzichtig of spiegelglad. Met een elektronische touch of juist helemaal akoestisch. Muziek die net als wijzelf niet direct in een hokje past.
Wat voor impact heeft muziek op je persoonlijke ontwikkeling gemaakt?
Ik ben meer open en eerlijker naar mezelf toe en naar mijn omgeving. Het geeft me inzicht, vertrouwen en kracht. En ook al vraag ik mezelf heel vaak af wat ik in godsnaam aan het doen ben, iets in mij schreeuwt: GA DOOR. Dus ik gehoorzaam.
